معنی دامن افشاندن در فرهنگ فارسی عمید

کنایه از حرکت کردن، کوچ کردن، کنایه از اعراض کردن، روگرداندن از کسی یا چیزی، به حرکت درآوردن دامن از هر سو، تکان دادن دامن، در حسرت آنم که سر و مال به یک بار / در دامنش افشانم و دامن نفشاند (سعدی۲ - ۴۱۵)، دامن مفشان از منِ خاکی که پس از من / زاین در نتواند که بَرَد باد غبارم (حافظ - ۶۵۶)

معنی دامن افشاندن در لغت نامه دهخدا

تکان دادن دامن. جنبان ساختن دامن ازجوانب. بحرکت درآوردن دامن در سویهای مختلف. دامن فشاندن. رجوع به دامن فشاندن شود، دست کشیدن. از دست نهادن. دامان فشاندن. رها کردن. پشت پازدن. ترک گفتن. ول کردن. سر دادن. اعراض کردن. خویشتن را دور داشتن. نمودن که آنرا نخواهم:، همچو گل بر چمن از باد میفشان دامن، زانکه در پای تو دارم سر جان افشانی.، حافظ.،، غرور و ناز کردن. (غیاث)، کنایه از غیظ معشوق و برخاستن اوست از مجلس. (لغت محلی شوشتر، نسخۀ خطی کتاب خانه مؤلف)، گذشتن از چیزهای نیکو و از دنیا گذشتن. (لغت محلی شوشتر).، - دامن افشاندن از...، خویشتن را دور داشتن از. (بهار عجم) :، هرآنکس که او دختر شاه خواند، ز گیتیش دامن بباید فشاند.، فردوسی.، حق از بهر باطل نشاید نهفت، از آن جمله دامن بیفشاند و گفت.، سعدی.، اهل بایستی که جان افشاندمی، دامن از اهل جهان افشاندمی.، خاقانی.، - دامن برافشاندن از، دامن برفشاندن از...، ترک گفتن. (آنندراج). ول کردن. ترک دادن و اعراض کردن. (برهان).، -، سفر کردن و کوچ نمودن. (برهان). ونیز رجوع به مجموعۀ مترادفات ص 18 و 90 و 298شود

معنی دامن افشاندن در فرهنگ لغت هوشیار

سیاحت کردن سفر کردن جلای وطن کردن، ترک کردن اعراض کردن

معنی دامن افشاندن - جستجوی لغت در جدول جو

دامن افشاندن

تصویری از دامن افشاندن — تصویر دامن افشاندن

فرهنگ فارسی عمید

دامن افشاندن(پَ رُ تَ)

لغت نامه دهخدا

دامن افشاندن

فرهنگ لغت هوشیار

دامن فشاندن

کنایه از حرکت کردن
کوچ کردن، اعراض کردن، روگرداندن
دامن افشاندن

فرهنگ فارسی عمید

دامن برافشاندن

کنایه از حرکت کردن، کوچ کردن
اعراض کردن، روگرداندن
دامن افشاندن

فرهنگ فارسی عمید

دامن افشردن

درهم پیچیدن و گرد کردن دامن، فشردن دامن

فرهنگ فارسی عمید

جان افشاندن

جان فشانی کردن، جان دادن، مردن
جان دادن، جان خود را در راه کسی فدا کردن، جان فشاندن

فرهنگ فارسی عمید

دامن افشان

ترک کننده

فرهنگ فارسی عمید

دامن فشاندن

(پَ کَ دَ)

دامن افشاندن. تکاندن دامن، رها کردن دامن. سردادن دامن. از دست نهادن دامن:
در حسرت آنم که سروپای بیکبار
در دامنش افشانم و دامن نفشاند.
سعدی.
، فیض بخشیدن:
بر آن سایه چو مه دامن فشاندم
چو سایه لاجرم بی سنگ ماندم.
نظامی.
، فروتنی کردن. دامن فشان گردیدن، اعراض کردن. ترک گفتن:
چه کردم کآستین بر من فشاندی
مرا کشتی و پس دامن فشاندی.
خاقانی.
- دامن فشاندن از، بس کردن ازو. ترک او گفتن. اعراض کردن از کسی یا چیزی:
دامن مفشان از من خاکی که پس از من
زین در نتواند که برد باد غبارم.
حافظ.
- دامن فشاندن بر، دامن افشاندن بر. اعراض کردن از:
جان فشان و راد زی و راه کوب و مرد باش
تا شوی باقی چو دامن برفشانی زین دمن.
خاقانی